Panagiotis Panagiotakopoulos aka Taka Taka

De lichten van de zaal gingen uit, een spot in het midden ging aan. Door de ruimte galmde de muziek van de film Eyes Wide Shut. We hoorden voetstappen, gerinkel van bellen, steeds nader tot ons komen. Uit de duisternis dook een man op. Het was Taka Taka. Naakt. Tape strak om zijn lichaam gebonden. Zijn wit geschminkte gezicht zag er nu angstaanjagend uit gezien het feit dat hij zijn ogen ook wit had gemaakt waardoor er alleen nog zijn oogwit te zien was. Het zag er oprecht eng, intimiderend en schitterend uit.
Van een brave Excel presentatie waren we plots belandt in een ceremonie waarvan niemand wist waarvoor de ceremonie zou zijn. Taka Taka pakt een microfoon en begint in het Grieks een preek te houden. Het kwam overtuigend over, zeker met de enigmatische muziek van Jocelyn Pook (de componist van Eyes Wide Shut) op de achtergrond. Kort daarop kwam een tweede man de zaal betreden. In een groot zwart gewaad met een gouden masker waarop twee hoorns waren bevestigd betrad hij de zaal. Taka Taka kwam nader, preekte tot hem, sloeg een kruis en plots leek het alsof de man in het zwarte gewaad bezeten was. Hij trilde en schudde met zijn hoofd. Steeds harder totdat hij zich uit het gewaad scheurde en zich, net als zijn tegenspeler, naakt toonde voor het publiek. Als een fragiel hert stond hij daar, draaide een rondjes om zijn eigen as met zijn armen gespreid. Hij presenteerde zich aan ons. Het was mooi om te zien. Ondertussen bleef Taka Taka doorpreken, steeds sneller en sneller. Hij begon steeds meer te rappen. De beat veranderde plots in een zoete hedendaagse beat en Taka Taka was nu inderdaad aan het rappen geslagen. De andere man zat zich ondertussen hevig in te tapen met rode tape. Hij begon bij zijn piemel.

met Migeul Matias 

Performance​, 2018, 10 min

Shown at L&F Theatrum Anatomicum (05–10–2018)