Sinds 1997 heeft Lost & Found meer dan 200 avonden voor verdwaalde beelden en geluiden samengesteld. Kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en muzikanten laten werk in ontwikkeling zien, experimenteren of tonen werk dat (nog) niet in hun oeuvre past. Een specifiek en uniek podium voor divers en hybride werk dat in een museaal circuit geen plaats heeft.
kunst historica en schrijver, website
Op 19 juni, bijna de langste dag van het jaar, valt de schemering traditiegetrouw tergend langzaam. Ook als het buiten niet warmer wordt dan 13 graden en de lucht al dagen wit met lichtgrijze wolken is. Het is een mooie avond voor Lost & Found in de Oude Kerk. De hardnekkige kampvuur-geur die zich eerder vandaag in mijn haar heeft genesteld mengt zich met de sacrale wierooklucht. Ik loop een rondje over de afgesleten grafstenen, ontdek er eentje met een familienaam die bijna de mijne is (ze stierf in 1681, 20 jaar en zes maanden oud). Het plafond is zo ver weg dat je hoogtevrees krijgt als je lang naar boven kijkt. Het past wel bij het thema van de avond: vallen.
We verzamelen ons in een zijkapel, waar we op stoeltjes plaatsnemen en een tijdje naar een hypnotiserende projectie van David Ortiz Juan turen. Dan is het tijd voor het eerste programmaonderdeel: een film van Richard John Jones, een kunstenaar met een bril, geblondeerd haar en een pluizige gestreepte trui. We zien beelden van een glasheldere zee, soms gaat de camera kopje onder. De soundtrack is heel mooi, dromerig en sferisch.
Written for L&F oude kerk (19–06–2015)