Sinds 1997 heeft Lost & Found meer dan 200 avonden voor verdwaalde beelden en geluiden samengesteld. Kunstenaars, schrijvers, wetenschappers en muzikanten laten werk in ontwikkeling zien, experimenteren of tonen werk dat (nog) niet in hun oeuvre past. Een specifiek en uniek podium voor divers en hybride werk dat in een museaal circuit geen plaats heeft.
theatermaker, schrijver, website
Lost & found is een bijzondere, ietwat in nevelen gehulde kunstenaarsavond, dat is wat ik weet. Van de internetsite werd ik niet veel wijzer, op de folder die ik bij binnenkomst in ontvangst neem kan ik geen programmaoverzicht vinden, in grote zwarte letters lees ik: I SAY, “LOST.” YOU SAY, “FOUND.” YOU SAY, “WHY.” I SAY, “HOW.” I SAY, “NIGHT.” YOU SAY, “EXHIBITION.” Vier zwart-wit plaatjes; een mannelijk torso op een flesje eau de cologne, een leesbril om een Romeinse pilaar, een afbeelding van een vervallen boerderij met schapen en een glanzende plasticzak.
‘Is het een soort open podium?’ probeer ik. Ik heb talloze trappen van het Muziekgebouw aan het IJ beklommen en sta nu op de bovenste etage voor de kleine zaal. Alma Mathijsen staat naast me, studeerde Beeld en Taal aan de Gerrit Rietveldacademie en is schrijver. Samen met redacteur en programmamaker Julia van Mourik vormt ze de kern van Lost & Found. Elke editie nodigen Alma en Julia een gastredacteur uit die samen met hen de avond vormgeeft. ‘Je moet het gewoon een beetje over je heen laten komen,’ zegt Alma. Ik kijk om me heen. Prachtig zicht op het IJ. Industrieel is het, grootstedelijk zoals in Berlijn of Rotterdam. De lucht boven de stad is bijna donker, het beestachtige weer van vanmiddag lijkt eindelijk te zijn overgewaaid. Alma lacht en wijst naar de DJ die verantwoordelijk is voor een heerlijke, opzwepende beat die de ruimte, annex bar, vult met een prettig soort anonimiteit; zolang we ons in zijn ritme bevinden komt alles goed.
Written for L&F Muziekgebouw (04–09–2015)